Geçtiğimiz gün bir mezarlık ziyaretine gittim.Orada aramızdan zamanlı zamansız ayrılmış 7’ den 70’ e çok sayıda insan sessizce yatıyorlardı. Orada yatanlar sadece bedenler değildi...
Ertelenmiş umutlar...
Söylenmemiş sözler...
Yaşanmamış pişmanlıklar...
Dilin ucunda kalmış aşklar...
Yarım bırakılmış işlerdi...
Kim bilir onlar yaşama veda ettiklerinde neleri yarım bırakmışlardı?
Şurada uzun uzadıya yatan,” Tamam,kalbini kırdım ama yarın nasılsa gönlünü alırım. “ diyordu.
Hemen onun birkaç mezar arkasında ki; “ Aman sende bu konsere bir daha ki sefer giderim,adamlar kaçmıyorlar ya! “, demişti.
Şurada ki aile kabristanının aile reisi ise; “ Tatile haftaya çıkarız,hele şu işi bir halledim. “ , diye düşünüyordu.
Ve onlar hiç düşündüklerini yapamadılar...
Belki küçük bir çocuk gönül verdiği takımın formasını istiyordu.Babası da geçiştirmek için; “ Param yok ilerde alırız...” ,diyordu.
...Ve o çocuk o formayı hiç giyemedi...
İtiraf etmeliyiz ki; bizler, belki iyi, belki kötü ama çok yanlış yaşıyoruz. Hepimizin yaşamı,yarınlara bırakılmış işler,ertelenmiş umutlarla dolu.
Çalışıyoruz,çalışıyoruz,çalışı
Sanki tüm yarınlar bizimmiş gibi,hayaller kurup,yaşamın tüm renklerini elimizin tersiyle itiyoruz.Sevinçleri mutlulukları çok sonralara bırakıyoruz.
Bizler var ya, bizler...
İnanın çok yanlış yaşıyoruz...
Köşe Yazısı :
Tarih :15.05.2010
rasimoztekin@rasimoztekin.com.
Dilin ucunda kalmış aşklar...
Yarım bırakılmış işlerdi...
Kim bilir onlar yaşama veda ettiklerinde neleri yarım bırakmışlardı?
Şurada uzun uzadıya yatan,” Tamam,kalbini kırdım ama yarın nasılsa gönlünü alırım. “ diyordu.
Hemen onun birkaç mezar arkasında ki; “ Aman sende bu konsere bir daha ki sefer giderim,adamlar kaçmıyorlar ya! “, demişti.
Şurada ki aile kabristanının aile reisi ise; “ Tatile haftaya çıkarız,hele şu işi bir halledim. “ , diye düşünüyordu.
Ve onlar hiç düşündüklerini yapamadılar...
Belki küçük bir çocuk gönül verdiği takımın formasını istiyordu.Babası da geçiştirmek için; “ Param yok ilerde alırız...” ,diyordu.
...Ve o çocuk o formayı hiç giyemedi...
İtiraf etmeliyiz ki; bizler, belki iyi, belki kötü ama çok yanlış yaşıyoruz. Hepimizin yaşamı,yarınlara bırakılmış işler,ertelenmiş umutlarla dolu.
Çalışıyoruz,çalışıyoruz,çalışı
Sanki tüm yarınlar bizimmiş gibi,hayaller kurup,yaşamın tüm renklerini elimizin tersiyle itiyoruz.Sevinçleri mutlulukları çok sonralara bırakıyoruz.
Bizler var ya, bizler...
İnanın çok yanlış yaşıyoruz...
Köşe Yazısı :
Tarih :15.05.2010
rasimoztekin@rasimoztekin.com.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder